Uważając bitwę jutlandzką (31 maja 1916 r.) za prekursor ostatecznego zwycięstwa z 1918 r., komandor John Irving przedstawia szczegółowy opis wzlotów i upadków tej niezwykłej bitwy morskiej, w której w bliskim starciu wzięło udział ponad 200 statków. Po przeanalizowaniu wszystkich zapisów bitwy jutlandzkiej, w tym kluczowych niepublikowanych dowodów, składa mocną obronę admirała Royal Navy Grand Fleet, Sr. Johna Jellico. Z naukową rzetelnością i jasną wizją John Irving przeprowadza czytelnika przez fakty: niemieckie działa zadały trzy razy więcej trafień brytyjskim okrętom niż Brytyjczycy zadali Niemcom.

Następnie przedstawia liczne błędy w tym dniu, które doprowadziły do niedoinformowania Sr. Johna Jellicoe. Jednak pomimo tych błędów można argumentować, że bitwa jutlandzka potwierdziła brytyjską dominację morską. Niemieckie krążowniki liniowe wycofały się w nocy, aby uniknąć porażki. Sir John Jellico zapewnił bezpieczeństwo Wielkiej Brytanii; prestiżowa Royal Navy Grand Fleet poniosła straty, ale zapewniła zwycięstwo.