Zasłona dymna Jutlandii

Uważając bitwę jutlandzką (31 maja 1916 r.) za prekursor ostatecznego zwycięstwa z 1918 r., komandor John Irving przedstawia szczegółowy opis wzlotów i upadków tej niezwykłej bitwy morskiej, w której w bliskim starciu wzięło udział ponad 200 statków. Po przeanalizowaniu wszystkich zapisów bitwy jutlandzkiej, w tym kluczowych niepublikowanych dowodów, składa mocną obronę admirała Royal Navy Grand Fleet, Sr. Johna Jellico. Z naukową rzetelnością i jasną wizją John Irving przeprowadza czytelnika przez fakty: niemieckie działa zadały trzy razy więcej trafień brytyjskim okrętom niż Brytyjczycy zadali Niemcom. Następnie przedstawia liczne błędy tego dnia, które doprowadziły do niedoinformowania Sr. Johna Jellicoe. Jednak pomimo tych niepowodzeń można argumentować, że bitwa jutlandzka potwierdziła brytyjską dominację morską. Niemieckie krążowniki liniowe wycofały się w nocy, aby uniknąć porażki. Sir John Jellico zapewnił bezpieczeństwo Wielkiej Brytanii; prestiżowa Royal Navy Grand Fleet poniosła straty, ale osiągnęła zwycięstwo.