Apocalypse 1945: The Destruction of Dresden po raz pierwszy opublikowano 30 kwietnia 1963 r. O godzinie 22:00 w dniach 13–14 lutego 1945 r. Master Bomber nadał tajemniczy rozkaz: „Kontroler do Plate-Rack Force: Przyjdź i zbombarduj czerwone TI zgodnie z planem”. Rozpoczął się niesławny atak RAF na Drezno. Miasto docelowe należało do największych w Niemczech, ale miało niewielką wartość militarną lub przemysłową. Było to centrum ewakuacji rannych żołnierzy, a szkoły, restauracje i budynki publiczne zostały przekształcone w szpitale.
Władze spodziewały się, że to miasto, często porównywane do Florencji ze względu na swój pełen wdzięku styl barokowy, zostanie oszczędzone. W 1945 roku głęboko zakorzeniła się legenda, że Drezno nigdy nie zostanie zbombardowane. Nie miało tak być.
W lutym 1945 r. w Jałcie na Krymie odbyło się spotkanie dyrektorów politycznych i wojskowych wojny, Pan Winston Churchill pilnie potrzebował jakiegoś pokazu swojej ofensywnej siły i chęci pomocy Rosjanom w ich marszu na zachód. Zaledwie siedem mil za frontem wschodnim Drezno stało się ofiarą pragnienia Churchilla, by zadać spektakularny „miażdżący cios”. Jak się okazało, ten najbardziej miażdżący nalot w wojnie nie został przeprowadzony aż do zakończenia konferencji w Jałcie.
Miasto było bezbronne – nawet lokalne nocne siły myśliwskie Luftwaffe zostały uziemione. Nie było żadnych właściwych schronów przeciwlotniczych. Drezno gościło setki tysięcy uchodźców ze Śląska, Prus Wschodnich i zachodnich Niemiec, oprócz populacji liczącej 630 000 osób. W ciągu dwóch lub trzech godzin zginęło do stu tysięcy osób, być może więcej, spalonych żywcem tej nocy. Jednak aż do ukazania się pierwszego wydania tej książki w 1963 r. nalot ledwie pojawiał się w alianckich historiach wojennych. Zasłona została zaciągnięta na tę tragedię.
Użądlony obcą odrazą do tej nowej masakry w dniu św. Walentego, brytyjski premier – który ją wydał – napisał gniewny protokół do swojego szefa sztabu, jeszcze przed zakończeniem wojny, chrapliwie stwierdzając, że „zniszczenie Drezna pozostaje poważnym pytaniem przeciwko prowadzeniu bombardowań alianckich”. To właśnie z tej zadziwiająco zapomnianej minuty pochodzi podtytuł. Po raz pierwszy opowiedziano całą historię, niczego nie pomijając, historycznego tła tego okrutnego ciosu i jego nieoczekiwanych konsekwencji politycznych.
320 stron – twarda oprawa
Gabe C. –
Tragiczna historia morderstwa tysięcy cywilów i zniszczenia jednego z najpiękniejszych miast Europy. Obowiązkowa lektura dla każdego fana Davida Irvinga. To była jego pierwsza książka i przybliżyła opinii publicznej koszmar Drezna. Naprawdę poczujesz współczucie dla Niemców, czytając ją.
Klient –
Pan Irving zdejmuje rękawiczki z tą informacyjną i dobrze zbadaną książką. Choć napisana na początku lat sześćdziesiątych, nie straciła swojego wpływu. Alianci przesadzili, niszcząc miasto Drezno, mimo jego ograniczonej wartości strategicznej.
Joseph Austin-Crowe –
Mogę ocenić tę pracę tylko pod kątem jej wpływu literackiego, a nie historycznej autentyczności. Jednak ma w sobie coś z prawdy.
Początkowo zamierzałem podarować egzemplarze tej książki znajomym i rodzinie, którzy ogólnie interesują się historią. Ale jaki wpływ ma faktyczna lektura o tych okropnościach? Czy nie zostaliśmy wychowani w przekonaniu, że jesteśmy „dobrymi”, a nie „złymi”?
Jako dziecko zastanawiałem się, jak to jest, gdy „druga strona” okazuje się „tymi złymi”.
W przypadku Iraku, Afganistanu itd. doszedłem do wniosku, że rozróżnienie na dobrych i złych wynikało z osobistej perspektywy. Cierpienie masowo dotyka rodziny obu walczących.
Teraz odrzućcie samozadowolenie i prawość tego, co zrobili „nasi chłopcy”, i dajcie się wciągnąć emocjonalnie w życie drugiej strony. Prawdziwych ludzi, którzy tak samo czuli wojnę. Jednak przegrali, więc zwyciężeni nie dostają łupów.
Dobra robota, panie Irving, ale pańska praca w tym przypadku nie nadaje się na prezent. Leży na moich półkach jako tekst o wiele bardziej święty, niż być może było zamierzone.
[email protected] –
Nigdy nie zajęło mi tyle czasu dotarcie do spisu treści książki. Strony prowadzące do niej wymagają spokojnej refleksji.
Piszę tę recenzję, mając za sobą zaledwie rozdział o Hamburgu. Moja żona poprosiła mnie, żebym na razie przestał czytać. Widzicie, są święta Bożego Narodzenia. W stereo leci mi niemiecka kolęda. A ja pochylam się nad książką i płaczę. Więc chyba będę musiał na chwilę przestać. Historia się nie bawi. Irving też nie.
[email protected] –
Treść jest bardzo interesująca, a szczegóły pozwalają wczuć się w zamiary zamachowców tamtej nocy.
To naprawdę było przerażające wydarzenie i mogę jedynie snuć domysły na temat intencji całego ćwiczenia i jego terminu
[email protected] –
Mogę z dumą powiedzieć, że mam kopię większości książek Davida Irvinga opublikowanych do tej pory. Niedawno skończyłem czytać Apocalypse 1945, The Destruction of Dresden. Ilość badań, które stoją za tą książką, jest niesamowita, a strony notatek i odniesień wspierają szczegóły narracji. Napisana w łatwy do zrozumienia sposób, dzień po dniu, godzina po godzinie relacja z bombardowania Drezna, oparta na oficjalnych dokumentach, raportach wojskowych, transkrypcjach, naocznych świadkach i wywiadach, czujesz się częścią historii, która była prawdziwym holokaustem. Trudno było czytać część 4 książki traktującą o następstwach alianckiego ataku bez odczuwania wielkiego smutku z powodu niewinnych ofiar, ocalałych, ratowników i niepotrzebnej straty skarbu architektonicznego. Ogólnie rzecz biorąc, uważam, że książka zawiera szczegółowy opis wydarzeń przed, w trakcie i po kampanii bombardowania Drezna i jest bardzo polecana.
[email protected] –
Ta książka była pierwszą książką Davida Irvinga, jaką przeczytałem. Wywarła na mnie największe wrażenie, ponieważ pozwoliła mi dowiedzieć się o tej okropnej zbrodni wojennej, której dopuścili się alianci.
Po przeczytaniu tego nie czuję nic poza smutkiem i zażenowaniem, że przez tak długi czas żywiłem tak wielkie poważanie wobec aliantów.
Wojna rzeczywiście jest pełna nieopisanych wydarzeń, ale odkrycie, że to my, Brytyjczycy, pierwsi otworzyliśmy drzwi piekła, było prawdziwym przebudzeniem do prawdziwej historii.
Wally (Walter) –
Mam wielką nadzieję, że wyślesz mi książkę $47 w twardej oprawie… w ramach planu płatności FOUR, jeśli to możliwe.
Niestety, od lat 60., w wyniku stresu i sytuacji w pracy, rozpętało się piekło na ziemi... wtedy byłem pod wrażeniem tego, kim się wydajesz, nawet dla mnie, wbrew innym itd... Mogę walczyć, żeby pozostać na ziemi i zdobyć to, co uważam za świetną lekturę, Panie.